Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Duo Reges: constructio interrete. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Praeclare hoc quidem. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Audeo dicere, inquit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Primum divisit ineleganter; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
- Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
- Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?
- Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
- Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
- Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
- Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nemo igitur esse beatus potest. Quid de Pythagora? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quod quidem nobis non saepe contingit. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Quid dubitas igitur mutare principia naturae?
- Urgent tamen et nihil remittunt.
- Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
- Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
- Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Restatis igitur vos; Idemne, quod iucunde? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quod equidem non reprehendo; Efficiens dici potest. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.